Zelfverzekerd staat ze voor de spiegel. Haar eerste mascara is een feit en ze weet wat ‘haar kledingstijl’ is. Wat ben ik hoteldebotel trots op haar! Hoe ze haar middelbare schoolkeuze gemaakt heeft. Als enige meisje ging ze naar die richting op die school. Eerst was ze wat verward, omdat ze al vier jaar in haar hoofd had naar de school van haar broer te gaan, maar toen ze op haar huidige school kwam, wist ze dat het toch echt DIE moest worden. Omdat het gewoon zo voelde…… En ze ‘doet’ het gewoon. “Ik heb er zin in, een nieuw begin, alles ligt open, ik ga het beleven” waren iets van haar woorden.
De eerste weken middelbare school doet ze ook ‘gewoon’. Nieuwe vriendinnen, bizar lange schooldagen (vind ik dan, ik zeg er weinig van want voor haar is dat ‘normaal’ en als ik dat ga ‘vinden’, vindt zij er ook wat van en dat motiveert niet natuurlijk). Ze maakt haar huiswerk, heeft nieuwe vriendinnen en regelt het allemaal wel. Ik help haar af en toe op weg met haar schoolwerk. Grappig dat ik daar zo’n lol in heb. Dejavu Franse woordjes en ontkiemen van zaden bij bio. We lagen in een deuk om de ezelsbruggetjes bij Frans. Mooi hoe je zelfs bij het maken van huiswerk zo veel intense verbinding kan voelen. Oprechte ruimte maken voor haar en het schoolwerk….. Het werkt helend :-). Want als ik daarbij ‘afwezig’ aanwezig ben of in de weerstand zit (gebeurt uiteraard ook weleens) , spiegelt zij mij dat meteen terug.
Haar vrije stevige ZIJN, haar prachtige begin van haar nieuwe start, haar open staan voor nieuw, haar struggles en tranen die er soms ook zijn, haar blije lach, haar zichzelf zijn met vriendinnen. Intens dankbaar voor mijn moederschap en daarbij ook de prachtige spiegel die ze mij geeft.

Ik was zelf als kind heel anders dan zij…….Faalangst kon me in de greep houden. Dankbaar voor mijn innerlijk werk, de stukken die ik van mezelf aangekeken heb en steeds weer aankijk, hoe ik nu m’n leven lééf….. Een heel innerlijk proces, en wat zie ik dat het mooi doorwerkt op haar.

Een stukje theorie…..
Ik zeg altijd: Iedere ouder is de beste, meest waardevolle ouder voor zijn of haar kind!
We wijzen allemaal, vanuit onze jeugd, onbewust ‘stukken’ van onszelf af. De één meer dan de ander, maar alles wat je in jezelf afwijst, spiegelt je kind je terug door terugkomend gedrag dat jou triggert. Onbewust wijs je je kind af op dat stuk en je kind gaat dat ook weer bij zichzelf doen. Dit gebeurt helemaal onbewust, totdat je je er bewust van wordt.
Gelukkig bestaat er dan innerlijk werk! Kijken naar jouw eigen kind-stukken, jouw trauma’s, jouw familielijn, zodat je jouw stukken bij jezelf herkent, het zichtbaar maakt, doorvoelt en heelt. Een dapper en prachtig proces, ik gun het iedere volwassene en daarbij ieder kind!